Povodom tvrdnji Rudnika uglja Pljevlja da uglja ima dovoljno za rad drugog bloka Termoelektrane, odgovorili su iz MANS-a.

„Tvrdnje iz Rudnika uglja da u takozvanom užem pljevaljskom basenu, koji ne uključuje ležište Maoče, ima dovoljno rezervi uglja za rad drugog bloka Termoelektrane u Pljevljima nijesu dokazane relevantnim dokumentima i kao takve su vrlo upitne.

U Rudniku se pozivaju na Fichtnerovu studiju (za koju su upravo iz pljevaljske kompanije servirali podatke) i sami priznaju da su raspoložive rezerve 66 miliona tona, a da su tek potrebna dodatna istraživanja koja bi potvrdila još mogućih 24,5 miliona tona. Dakle, ove dodatne rezerve uglja uopšte nijesu izvjesne i bilo bi krajnje neprihvatljivo ući u projekat izgradnje nove TE, a da prethodno nije jasno dokazano da ima dovoljno rezervi sirovine za rad novog bloka.

Uostalom, ukoliko zaista ima dovoljno rezervi uglja u užem pljevaljskom basenu, zašto se onda u Elaboratu o procjeni uticaja na životnu sredinu za drugi blok, kao i u nizu drugih dokumenata, uporno pominje ležište Maoče i potenciraju rezerve koje se nalaze na toj lokaciji. MANS je više puta ukazao da bi otvaranje rudnika u Maočama značilo nove investicione troškove, koji nijesu ukalkulisani u čitav projekat.

Pored toga, iz pljevaljske kompanije propuštaju da saopšte da je na pojedinim ležištima u užem pljevaljskom basenu ugalj toliko lošeg kvaliteta da bi morao da bude miješan sa ugljem iz Potrlice i kao takav se koristi za rad drugog bloka. Drugim riječima, Rudnik bi morao da ima više otvorenih rudokopa u isto vrijeme što zahtijeva ogromne finansijske troškove, za koje pljevaljska kompanija nije sposobna imajući u vidu njene hronične poslovne gubitke i dugove.

S tim u vezi, nevjerovatno je da iz pljevaljske kompanije tvrde da pozitivno posluju, te iznose procjenu da će proteklu poslovnu godinu završiti sa plusom od šest miliona, a pri tome uopšte ne prikazuju njen akumulirani gubitak i dugove.

Prema devetomjesečnom izvještaju Rudnika uglja za ovu godinu, nepokriveni gubitak je nestvarnih 17 miliona eura, dok su njene kratkoročne obaveze za takođe 17 miliona veće od obrtnih sredstava, što je podatak koji u ekonomiji oslikava stanje kompanije koja ima problema u održavanju likvidnosti i stalnosti poslovanja.

Kada se sve to uzme u obzir, a imajući u vidu iskustvo iz 2010. godine, kada je Vlada 40 miliona eura međusobnih potraživanja Rudnika i Elektroprivrede prebila na teret budžeta,

opravdana je bojazan da bi upravo poreski obveznici mogli biti ‘taoci’ novih prebijanja dugova i subvencija u cijeni uglja, a sve kako bi projekat drugog bloka mogao da bude održiv“, navodi se u odgovoru Istraživačkog centra MANS-a.