Zabrana ulaska u Crnu Goru samo za putnike iz Srbije jeste tragikomična činjenica i jasna poruka turistima iz Srbije da nisu poželjni u Crnoj Gori. To je poruka prema kojoj treba da se odrede posebno turistički radnici, ugostitelji i mali privrednici u Crnoj Gori pošto će, uz građane koji ne mogu da posjete svoje najbliže i uz posledice po ukupnu ekonomiju Crne Gore, oni pretrpjeti najveću štetu. Vlast se očigledno utrkuje sa Hrvatima i Albancima ko će više neprijateljstva da ispolji prema Srbima i Srbiji, zbog čega najviše ispaštaju građani i ekonomija Crne Gore. Ne bi nas začudilo ni da vlast u Crnoj Gori uvede takse od 100% na uvoz robe iz Srbije i Republike Srpske, po uzoru na Ramuša Haradinaja.

Umjesto da se Crna Gora ugleda na Srbiju, iskoristi model i pozitivan tempo ekonomskog razvoja Srbije i da prihvati više puta ponuđenu saradnju, vlast u Crnoj Gori vodi suludu neprijateljsku politiku prema Srbiji. Dok se u Srbiji otvara na stotine novih fabrika, i dok se, recimo, ubrzano razvija IT industrija i izvoz softvera, u Crnoj Gori se praktično sve uvozi, ništa ne proizvodi, a ekonomija oslanja na sektor turizma i usluga, što je neodrživo.

S druge strane, u ambijentu progona, diskriminacije i represije prema svemu što je srpsko u Crnoj Gori, treba naglasiti, da nije bilo pomoći i podrške od strane predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i vlade Srbije, srpska udruženja i institucije u Crnoj Gori bile bi ugašene, što bi za posledicu imalo još veću asimilaciju Srba u Crnoj Gori. Nijedna prethodna vlast u Srbiji nije više pomogla srpska udruženja koja djeluju u Crnoj Gori od ove sadašnje vlasti u Srbiji i to je činjenica koju niko ne može da ospori. Ohrabruju najave da će od strane Srbije da uslijede i druge mjere podrške za Srbe iz Crne Gore, imajući u vidu da su oni u Crnoj Gori brutalno diskriminisani i lišeni osnovnih prava.

Uporedo sa progonom državotvorne i jedine kanonske Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori i srpskog naroda u Crnoj Gori, uporedo sa hapšenjem vladika, vjernika i srpske omladine, zabranom litija i bacanjem suzavca, sprovodi se i progon lidera Demokratskog fronta kao političkih predstavnika Srba. Nije slučajno to što je na Apelacionom sudu zakazano ročište u montiranom predmetu za državni udar baš za 23. jun, dakle u periodu raspisivanja izbora, gdje su na udaru zarobljenog pravosuđa Andrija Mandić i Milan Knežević. To govori da režim Demokratski front smatra svojim najozbiljnijim protivnikom. Milan Knežević jeste zasigurno najprogonjeniji političar u Evropi i to samo zbog svojih političkih stavova i zbog toga što je politički predstavnik Srba. Vrhunac represije i progona dostignut je u činjenici da je na njega pripreman atentat o čemu su nadlezne organe i javnost obavijestile ozbiljne adrese.

Predstavnici EU i međunarodne zajednice su valjda svjesni da predstojeći izbori u Crnoj Gori ne mogu biti regularni, ukoliko se ne prečisti birački spisak i ako se ne obezbijedi njegova stroga kontrola. Režim je prethodnih godina u birački spisak Crne Gore upisao preko 130 000 lica bez osnova, od kojih izvjesno mnogi i ne postoje, da bi onda preko svojih aktivista, sa lažnim ispravama, organizovao glasanje umjesto tih lica, što se konačno mora prekinuti i spriječiti.

Uvjereni smo da se režim debelo preračunao i da će mu se obiti o glavu pokušaj da ugasi Srpsku pravoslavnu crkvu i pravoslavlje u Crnoj Gori. Vjerujućem narodu je jasno da to što bi ova vlast da pravi, to ne bi bila crkva već partijska sekta. Zbog toga i mnogi koji su do sada glasali za ovu vlast, riješeni su da joj otkažu poslušnost i povjerenje, što su litije jasno pokazale. Ako Predragu Boškoviću, Milutinu Simović, Dušku Markoviću i Milu Đukanoviću ništa nije sveto pa ni Crkva, vjerujućem narodu jeste, zbog čega će morati da se dese političke promjene i smjena ove lopovske vlasti u Crnoj Gori koja bi još i da otima svetinje i gasi pravoslavlje.

Vladislav Bojović,

direktor udruženja Saradnja za budućnost-Crna Gora-Srbija-Republika Srpska i funkcioner Demokratskog fronta