Srpski istoričar, akademik i diplomata, dr Slavenko Terzić gotovo jednoglasno je izabran za inostranog člana Ruske akademije nauka što, kako je izjavio Sputnjiku, predstavlja veliko priznanje njemu lično, ali i za srpsku istoriografsku nauku.

Znao je, kaže, da je kandidat, jer je i u Ruskoj akademiji nauka, kao i u Srpskoj akademiji nauka i umjetnosti, običaj da se traži saglasnost na kandidaturu, što je i učinjeno prije izvjesnog vremena.

Ipak napominje da je glasanje bilo tajno, kao što je to i kod nas slučaj i nikada ne znate kakav će biti rezultat i da nije mogao da pretpostavi da će dobiti toliko glasova.

Čast i priznanje

„Iskren da budem, nisam očekivao da ću dobiti toliko glasova – 1022 glasa od 1063 koji su glasali za mene je bilo prosto veličanstveno. Znači skoro jednoglasna podrška. Naravno da je to za mene jedna izuzetna čast i priznanje za moj naučni rad i sve što sam pisao. Tim prije što je riječ o akademiji sa dugom tradicijom koja je osnovana 1724. godine, u vrijeme Petra Velikog i za dvije godine će obiljeležiti tri vijeka postojanja“, kaže on.

Terzić napominje da su mnoga ugledna imena svjetske, ali i srpske nauke bila članovi te akademije, među njima i Ruđer Bošković, Stojan Novaković, Ljuba Stojanović, takođe i Pavle Savić. Od istoričara je, kaže, koliko zna, to bio samo Vasa Čubrilović.

Priznanje i profesorima

„Naravno da to doživljavam kao priznanje ne samo meni lično, nego i kao priznanje srpskoj istorijskoj nauci u cjelini i svim mojim profesorima na Filozofskom fakultetu u Beogradu, kao što su, na primjer, profesori Radovan Samardžić, Sima Ćirković, govorim o onoj starijoj generaciji – profesor Vojvodić, profesor Živojinović, Andrej Mitrović i naravno na prvom mjestu profesor Radovan Samardžić, koji mi je bio mentor i na osnovnim studijama i na magistraturi i na izradi doktorata. Od njega sam mnogo naučio. Ali moram da pomenem i profesora koji mi nije lično predavao, ali od koga sam kasnije mnogo naučio – profesor Milorad Ekmečić“.

Upravo su, dodaje on, profesori Ekmečić i Radovan Samardžić bili njegovi veliki učitelji kada je riječ o istoriografiji. Svemu što je radio, kaže, doprinijele su i njegove kolege u Istorijskom institutu gdje je godinama radio.

Veliki ugled Ruske akademije

„Ruska akademija nauka uživa veliki ugled u Rusiji i svijetu. Okupljala je najveća imena ruske nauke i to čini i danas. Ima ogroman broj naučnih instituta, naučnih časopisa. Mislim da ona danas objavljuje više od 160 naučnih časopisa iz svih naučnih oblasti. Biti inostrani član takve akademije nauka je ogromno priznanje, a za mene i izuzetna čast i zadovoljstvo“, ne krije akademik Terzić.

Na pitanje da li ga je i činjenica da je bio ambasador Srbije u Moskvi dodatno preporučila za to priznanje jer su posebno kolege mogle da ga upoznaju i u neposrednom kontaktu, naš sagovornik kaže da je svakako i ta činjenica uticala.

Neposredni kontakti tokom diplomatske službe

On napominje da je njegova knjiga „Stara Srbija – drama jedne evropske civilizacije“ prevedena na ruski jezik i kaže da ju je osim ruskom predsjedniku Putinu i šefu diplomatije Lavrovu, podijelio i mnogim njegovim kolegama, istoričarima u Akademiji nauka.

Naš sagovornik, takođe, napominje da je sticajem posla koji je radio u Moskvi skoro sedam godina, do septembra 2019. imao prilike da upozna mnogo ljudi iz svijeta nauke i kulture.

Imao je, kaže, prilike da dosta istupa u ruskim medijima i od toga se kako dodaje, nije uzdržavao i moguće je, kaže, da je i ta činjenica da je bio prisutan u ruskoj javnosti, uz ipak presudan njegov naučni rad, donekle uticala na izbor u Rusku akademiju nauka.