Milanka Aranitović Rakočević je rođena u Malim Krćama kod Pljevalja. Školovala se u Pljevljima, Podgorici, Nikšiću, živjela i radila u Bosni. 

Nakon izbijanja građanskog rata i dolaska iz Novog Travnika u Podgoricu, pokrenula je list za djecu „Đetelina“, bila urednik, vodila novinarsku radionicu,  kulturnoumjetničko društvo „Pokaži šta znaš“, formirala biblioteku “ Knjigom za druga“ u izbjegličkom naselju sa oko hiljadu knjiga, pokretala humanitarne akcije pomoći djeci bez roditelja i sama učestovovala u mnogim. Svo vrijeme u „Dan“ -u  je pisala reportaže sa tematikom iz izbjegličkog  života za koje je dobila nagradu i zahvalnicu od direktora Duška Jovanovića. Objavila je tri zbirke poezije: „Poezija“   „April“   i „Iskrale se ptice“, romane:  „Više od života“, „Kad zažmuriš niko te ne vidi“ za koji je dobila „Srebrnu plaketu“ od „Udruženja bosanskih umjetnika“,  „Pucaj, puče mi duša“,  za koju je predložena  za specijalnu nagradu za pisanje  u Crnoj Gori  i koji je 2o19. preveden na njemacki jezik i ušao u Antologiju svjetskih antiratnih romana, potom  „Ne kradi mi sebe“ i „Čovjek bez adrese“. Naravno, već radi na novom romanu koji ima radni naslov  „Ubij me, ako znam“.

 Njena poezija je zastupljena u zbornicima pjesnika bivše Jugoslavije – „Miljkovićeve večeri poezije“, Zborniku pjesnika Crne Gore i Srbije, „Topla reč“ I,II i III,  Udruženje slobodnih umetnika Australije, „Ljubav je stvorila svijet“ „Pjesničko kolo“, „Bezvremena ljubav“  Udruženje pisaca i umjetnika Zenit, „Pjesnik svetionik“  Udruženja Nekazano iz Bara, kao i u okviru zbornika dječje poezije „U okrilju porodice najljepše se sanja“  Udruženja Vizija iz  Golubovaca.

 Njeno prozno stvaralaštvo je ušlo u monografiju prof. dr Sofije Kalezić „Minervinim tragom“ – prozno stvaralastvo crnogorskih književnica. 

Član je Udrženja pisaca Crne Gore, član Udruženja „More“ iz Tivta i počasni član Udruženja „Isak“ iz Goražda…

Majka je tri sina i prva je žena u Crnoj Gori koja je javno progovorila o nasilju u porodici i o toj temi napisala roman.