Činjenicu da vlast u Crnoj Gori sistematski uništava Pljevlja, niko ko se na ozbiljan način bavi društvenim životom ne može osporiti. Navedeno se može vidjeti iz svakog akta Vlade Crne Gore koji ima dodira sa pljevaljskom opštinom.Pogotovo je taj odnos uočljiv kada je u pitanju krupni kapital, Rudnik i TE Pljevlja, koji na uštrb zdravlja građana ostvaruju milionske profite, dok paralelno centralna vlast izvlači ogromne benefite iz pomenutih preduzeća.

Pošto strategija ostvarenja državnog budžeta ne postoji, već je pomenuti umnogome oslonjen na kredite i džep građana, tako je Vlada na „ingeniozan“ način odlucila da početkom 2018. godine rupe u budžetu popuni povećanjem PDV-a, akcizama na duvan, alkoholne i gazirane proizvode kao i na ugalj, što Pljevljake u principu najviše pogađa.

Po osnovu akciza za ugalj Vlada je za 8 mjeseci u 2019. godini inkasirala oko milion i trista hiljada evra od Rudnika, dok uglja koji su Pljevljaci do ove godine mogli nabaviti po nešto nižim cijenama do septembra mjeseca nema, kao što nema ni toliko najavljivane Eko takse, koju opština Pljevlja potražuje već nekoliko godina od kad su se stvorili zakonski uslovi za pomenutu naknadu za unapređenje životne sredine.

Interesantno je pomenuti da će od prvog januara 2020. godine, akcize na ugalj duplo porast, sa 0,15 na 0,30 evra, pa će Vlada Crne Gore ubirati duplo veći iznos od trenutnog, dok Pljevlja, sem nekoliko stotina zaposlenih u Rudniku (kojih je iz godine u godinu sve manje), apsolutno nikakve koristi nemaju od pomenutog preduzeća.

Dok centralna vlast na osnovu akciza na ugalj ubira enorman prihod, Pljevljaci se guše u pepelu finansijskih interesa DPS ekonomskih  magova. Ukoliko se, pak, desi da nakon trideset godina vapaja i zapomaganja centralna vlast odobri Eko taksu, nakon par stidljivih najava od strane lokalnih DPS funkcionera, kao i od strane bivšeg člana vladajuće partije, Mirka Đačića, suštinski će sredstva naplaćena po osnovu akciza za ugalj biti samo vraćena Pljevljima, jer se radi o sličnim iznosima.

Slična stvar se dešava sa EPCG, koja od opštine Pljevlja, presudom Vrhovnog suda potražuje 2,9 miliona na osnovu nezakonito naplaćene eko naknade. Svjedoci smo reaktuelizovane price oko toplifikacije i izgradnje toplotnog izvora koji će, navodno, finansirati EPCG, a da je vrijednost radova, gle čuda, slična onom iznosu koji EPCG potražuje od Pljevalja.

Dakle, čak i u momentima kada Vlada Crne Gore ili krupni kapitalisti obecavaju ulaganje u Pljevlja, kao što je to u slučaju Eko naknade  ili projekta toplifikacije, vidimo da se sredstva  za pomenute projekte crpe iz Pljevalja. Vlada će eventualnim aktom odobravanja Eko naknade samo povratiti sredstva koja već ubira na osnovu akciza na ugalj iz Pljevalja, dok ce EPCG kada naplati 2,9 miliona od Opstine po presudi Vrhovnog suda, eventualno ući u projekat toplifikacije.

Vlast u Crnoj Gori sredstva za razvoj Pljevalja na raznorazne načine crpi iz našeg grada, da bi se posle obećanjima ili eventualnim sprovođenjem u djelo decenijskih projekata, slavodobitno predstavili kao pokretači razvoja u našoj Opštini.