U nedostatku zvučnijih imena kojima bi se pojačale manipulativne izjave, DPS je potegao izvjesnog Boljevića, koji je naprasno postao stručnjak za Rudnik uglja AD Pljevlja i iskoristivši svoja bogata magistarska znanja opleo pravo po vrhunskom DPS menadžeru Slavoljubu Popadiću.

Kako drugačije objasniti da je u pokušaju identifikovanja problema sa kojima se suočava RUPV zapravo na laičkom nivou pobrojao sve slučajne (ili namjerne?) greške prethodnog rukovodstva Kompanije, koje upravo stižu na naplatu?
Osvrnućemo se samo na suštinu proizvoljnih i netačnih tvrdnji, u čijoj osnovi zapravo leži namjera da se zakuka nad sudbinom prethodnog menadžmenta, „postradalog“ navodno od neukih novih kadrova.

Najveći problem RUPV upravo leži u činjenici da su vrlo upitni rekordni proizvodni rezultati Kompanije iz prethodnog perioda, osobito 2019. i 2020. godine, te na njima zasnovani finansijski iskazi i izvještaji o poslovanju. To je potpuno jasno saopštila i Skupština akcionara RUPV (Odbor direktora EPCG) koja je pomenuta dokumenta usvojila uslovno, što znači uz obavezu da se uradi njihova posebna revizija i kontrola. Prevedeno na jezik činjenica, znači da je rekordna dobit od 13 miliona eura iz prethodne godine i zvanično upitna, dok je podatak o rekordima u proizvodnji apsolutno u pitanju, jer u trci za rekordima, nisu poštovana pravila struke, rudarski projekti za naznačeni period, a po svemu sudeći ni Zakon.

Sa dokazima smo upravo ovih dana suočeni u RUPV: rudarski radovi na otkrivci i na eksploataciji uglja nisu u prethodnoj godini sinhronizovani na način koji bi morao da uvaži elementarna pravila rudarenja u uslovima koje ima RUPV, odnosno rudarske projekte po kojima se vrši eksploatacija. Rezultat je drastično zaostajanje radova na otkrivci upravo u toj rekordnoj godini, čime je, logično, ugrožena proizvodnja uglja. Da pojednostavimo za stručnjaka gospodina Boljevića i njegove mentore: prilikom eksploatacije nije primijenjen projektovani koeficijent odnosa otkrivke i uglja. Uz ova svjesno i ciljano od rekorda sazidana Potemkinova sela išli bi i drugi poslovni poduhvati bivšeg poslovodstva, poput kašnjenja izmještanja iz kopa 35KW dalekovoda, posao planiran a nerealizovan prethodnih godina, što je takođe ugrozilo realizaciju projekata eksploatacije uglja i otkrivke.

Što se problema sa tehničkom ispravnošću mehanizacije pa i dampera tiče, neka javnost cijeni: prethodno rukovodstvo nije na vrijeme obezbijedilo rezervne dijelove kroz zahtjevni postupak javnih nabavki, što sadašnje, poštujući zakonske odredbe, ne može da ubrza. I u tom poslu radilo se kao i u slučaju nabavke dva „Belaz“ dampera nosivosti 136 tona: kupljeni su, ali na kredit, to jest biće otplaćivani narednih nekoliko godina, a iznos je oko 3 miliona eura!

Konstatcije o sirotom obespravljenom prethodnom rukovodstvu Kompanije, pretjeranom zapošljavanju, gomilanju administracije, nekompetentnosti novog menadžmenta i slično, nećemo posebno komentarisati jer su na nivou trača i dolaze od onih čijim ćemo se rekordima baviti u narednom periodu, zajedno sa nadležnim državnim organima.
Dodaćemo samo slijedeće: nije prvi put da se RUPV, gigant crnogorske ekonomije, suočava sa izazovima. I neće biti prvi a ni poslednji put da na njih odgovori adekvatno, vodeći računa o najboljim interesima Kompanije, lokalne zajednice i države.