Osim što su socijalno ugroženi suočeni sa malim socijalnim primanjima, zahtjevnim kriterijumima da bi ih uopšte dobili i nedovoljnom servisima podrške, uočavamo kao veoma važan problem što porodice čiji su članovi, rođeni u Crnoj Gori bez mogućnosti ostvarivanja prava na socijalnu pomoć i dječiji dodatak jer su im babe, djedovi ili roditelji, rođeni van  granica Crne Gore, kazale su predsjednice “Žene Bara velikog srca” i “Banke hrane Crne Gore”, Ljiljana Vujović i Marina Medojević.

“Boravišna dozvola je nedostižna ukoliko porodica nema riješeno stambeno pitanje, što je u najčešće najveći problem socijalno ugroženih. A bez boravišne, nema čovjeka vidljivog sistemu socijalne zaštite”, ukazuju Vujović i Medojević.

Kako su istakle, jedna od porodica sa takvim problemom je samohrana majka troje maloljetne djece.

“Ona je rođena u Crnoj Gori, ovdje je rodila i svoju djecu. Ova porodica nema socijalno primanje, ni dječiji dodatak. Nemaju riješeno stambeno pitanje, žive u pakleno teškim uslovima, bez ikakvih primanja. Roditelji samohrane majke su rođeni van granica naše države”, kazale su Vujović i Medojević.

O uskraćenosti za život dostojan čovjeka ove porodice, upoznale su Ministarstvo rada i socijalnog staranja, kancelariju Ombudsmana, Unicef, MUP, Ministarstvo pravde, Opštinu i Centar za socijalni rad grada Bara, jer je porodica stanovnik istog.

“Nevidljivi za sistem, bez prava na dečiji dodatak, bez mogućnosti pohadjanja vrtića, bez hljeba! Za državu nevidljivi, a svi ih mi i te kako dobro vidimo. Gladni su. Promrzli. Ni kao podstanari nigdje nisu poželjni, jer niko ne želi sirotinju”, ističu Vujović i Medojević.

Kako konkretnih reakcija i sistemskih rješenja nema, NVO Žene Bara i Banka hrane razmišljaju o pokretanju peticije
“da svako dijete ima ista prava”, kako ne bi status porodice u kojoj dijete živi, određivao njihova prava.

“Valjda bi bilo pravedno i normalno da sva djeca dobiju mogućnost da žive po pravu koje im je zakonom zagarantovano, koje im Konvencija o pravima djece garantuje”, ukazale su one.

Djecu, naglašavaju, treba prepoznati kao aktivne i punopravne članove društva i otvoriti im šire vidike za učestvovanje u svim oblastima života.

“Siromaštvo uzrokovano opštim stanjem u društvu nije samo lokalni, već i državni problem i u mnogome utiče na ostvarivanje prava djeteta. Ova pojava se negativno odražava, ne samo na kvalitet života djece, već ugrožava  i brojna njihova prav”, kazale su Vujović i Medojević.

Djeca, poručuju one, ne mogu čekati bolja vremena da bi ostvarila svoja prava na zdrav razvoj.

“Zbog toga je nužno prepoznati njihove potrebe, uočiti teskoće i prepreke u ostvarivanju njihovih prava, povećati socijalnu osjetljivost lokalne zajednice i države, te iznaći rješenja i resurse koji su potrebni da bi im se pružili bolji uslovi i mogućnosti odrastanja”, zaključuju.