Prije dva dana bili smo u prilici da pročitamo saopštenje izvjesnog Marka Tošića, odbornika Demokratske partije socijalista u SO Pljevlja. Saopštenje kojim se želi naglasiti da će se kroz budžet Opštine Pljevlja izdvojiti 30.000 eura za stipendiranje pljevaljskih studenata. Svaka čast!

Međutim, ne može a da se ne primjeti kako je saopštenje o izdvajanju novca svih građana Pljevalja poslužilo u svrhu političkog marketinga lokalnog DPS-a. Citiranje Abrahama Linkolna, političko-demagoške floskule o potrebi da se ulaže u mladost i budućnost, izvještaj o načinu na koji će se studenti pomoći iz budžeta Opštine (prosto da se čitalac zapita da li je mladi odbornik student – kako on sebe predstavlja ili je već zadužio mjesto u lokalnoj samoupravi – sektor finansije), „obećanja“ dotičnog da je tu za svakog mladog Pljevljaka/Pljevljanku i njihove konstruktivne predloge (koji se ne kose sa politikom lokalnog DPS-a, zaboravljeno naglasiti)!

U istom saopštenju odbornik DPS-a ukazuje na razlike u iznosu finansiranja studenata u opštinama na sjeveru (opština Mojkovac u svrhu stipendiranja studenata na godišnjem nivou izdvaja oko 20.000 eura, opština Rožaje oko 24.000 eura, opštine Plav i Žabljak oko 11.000 eura dok se u Kolašinu u svrhu stipendiranja na godišnjem nivou izdvaja manje od 10.000 eura). Pritom se zanemaruju činjenice o broju stanovnika navedenih opština pa samim tim i o broju studenata, a posebno se zanemaruje podatak da je budžet opštine Pljevlja skoro pa jednak zbirnom budžetu ovih opština (primjera radi budžet Opštine Pljevlja u 2020. iznosio je 20.000.586 eura, Opštine Rožaje 8.081.000, Opštine Mojkovac 4.105.000,  Opštine Žabljak 4.235.000, dok je budžet Opštine Kolašin za 2020.godinu iznosio 4.583.500 eura). Dakle, kada uporedimo sredstva za stipendiranje studenata i budžete navedenih opština neće baš biti da je lokalna samouprava u Pljevljima najbrižnija i najizdašnija prema studentskoj populaciji.

Elem, nagledali su se i naslušali i mladi i stari Pljevljaci priča o ulaganju u mladost i budućnost Pljevalja. Toliko, da mnogi danas sa prilične fizičke distance nabace kisjeli osmjeh kad pročitaju poruke mlađanog Tošića. Jeste da je statistika često kao bikini – pokazuje sve a ne kaže ništa, ali u slučaju Pljevalja ona iz godine u godinu i pokaže i kaže. A kazuje nam da mladost Pljevalja već odavno mnogo više radi na popravljanju tuđih lokalnih budžeta (ne ovoga iz kojeg će se stipendirati studenti), da smo po prosjeku godina najstarija Opština u Crnoj Gori, da nam je stopa nataliteta najniža u državi, i da nam je zaštitna maska, s obzirom na vazduh, permanentna potreba i kada korona ode.

Valjalo bi, takođe, (dok se stipendisti ne vrate, u šta “niko ne sumnja”) razmisliti i o mladosti koja je, eto, ipak ostala u Pljevljima. Onoj mladosti koja taksira po 10 sati, koja radi u buticima, prodavnicama, kladionicama (koje su, uzgred, postale središte društvenog života mladih), kojoj se zakida osiguranje, mladosti koja je zbog partijsko-nepotističkog aparata svih ovih godina na marginama.

Možda bi mlađani Tošić, prije nego dobije sledeću direktivu iz lokalne partijske centrale, mogao da radi na razvijanju osjećanja empatije prema toj pljevaljskoj mladosti i da prije sledećeg saopštenja pokuša razumjeti kako je njima kada, kroz prizmu pljevaljske magle i učmalosti, čitaju o budućnosti Pljevalja.

Opštinski odbor SNP-a Pljevlja