U talasu nasilja nad Srbima, njihovom imovinom, hramovima i spomenicima, 17. i 18. marta 2004, sa Kosova i Metohije protjerano je 4.012 Srba. Ogromna većina se nikada nije vratila u svoje domove.

Tokom dvodnevnog nasilja ubijeno je najmanje 27 osoba, od kojih 16 Srba, dok je 11 Albanaca život izgubilo u obračunu sa pripadnicima međunarodnih snaga bezbjednosti.

Takođe, povrijeđene su stotine Srba, kao i desetine pripadnika međunarodnih snaga koji su se sukobili s lokalnim Albancima štiteći napadnute i njihovu imovinu i hramove. Uništena su i 72 vozila UN-a.

Tokom ta dva dana, prema raspoloživim podacima, porušeno je 935 srpskih kuća i zapaljeno 35 vjerskih objekata, uključujući 18 spomenika kulture, među kojima i crkva Bogorodice Ljeviške u Prizrenu.

Crkva, koja je 2006. stavljena na listu spomenika pod zaštitom UNESKO-a kasnije je djelimično obnovljena, prva liturgija u njoj služena je šest godina potom, ali tragovi devastacije i požara nisu otklonjeni.

Taj hram, jedan od najreprezentativnijih spomenika srednjovjekovne Srbije, episkopsko središte srpske crkve u srednjem vijeku, posebno raskošnu formu dobio je u vrijeme Kralja Milutina (1282-1321), mada je i ranije bio arhijerejsko središte prizrenskog episkopa srpske crkve.

Prema podacima Eparhije raško-prizrenske SPC, iz aprila 2004, ukupan broj uništenih crkvenih zgrada tokom pogroma marta 2004. bio je blizu stotinu. Uništene su nebrojene freske, ikone i crkvene relikvije.

Prema procjenama Unmika, na 33 lokacije u pogromu učestvovalo je više od 50.000 Albanaca. Posebna meta bili su duhovno nasleđe i hramovi srpskog naroda.

Spaljen je manastir Devič kod Srbice i konaci manastira Svetih Arhangela kod Prizrena.

U Prizrenu je osim Bogorodice Ljeviške, uništena crkva Svetog Đorđa, kao i Prizrenska bogoslovija i središte episkopije u Prizrenu.

Protesti Albanaca započeli su u južnom dijelu Kosovske Mitrovice, nakon čega su uslijedili oružani napadi na Srbe u sjevernom dijelu grada.

Intervenisali su pripadnici Kfora, sa ciljem obuzdavanja napada.

Scenes of vandalism of K/Albanian extremists against #Serbian #Orthodox #churches have remained as examples of the worst ethnic & religious motivated violence under any peace mission in the world – #Kosovo March riots 2004. Most of the perpetrators haven’t been brought to justice pic.twitter.com/4Ej4B1HF5j

— Dečani Monastery (@DecaniMonastery) March 17, 2022

U Mitrovici su pale i prve žrtve, Borivoje Spasojević i Jana Tučev. Jedan pripadnik Kfora je teško ranjen. Usijedili su napadi na Srbe u Čaglavici i drugim naseljima u rejonu Prištine. Teror se potom proširio i na druge djelove Kosova i Metohije, na Lipljan, Gnjilane, Uroševac i Prizren.

Bez Srba su ostali Kosovo polje, Obilić, Plemetina, Svinjare, a u Bijelom polju kod Peći zapaljeno je svih 28 povratničkih kuća i parohijski dom.

Povod ili izgovor za pogrom bila je kampanja tamošnjih albanskih medija prema kojoj su lokalni Srbi optuženi da su psima natjerali preko rijeke Ibar grupu dječaka Albanaca iz sela Čabar kod Zubin Potoka, pri čemu je došlo do utapanja djece.

Međunarodni tužioci i sudije na Kosovu i Metohiji procesuirali su sedam slučajeva uništavanja crkava i 67 osoba je osuđeno.

Pogrom albanskih ekstremista nad Srbima 17. i 18. marta 2004. na Kosovu i Metohiji osudili su Savjet bezbjednosti UN, kao i Evropska unija.