I u novoj godini sa Mjerne stanice u Pljevljima često se registruju visoke satne koncentracije Sumpor dioksida, koje povremeno budu blizu graničnih parametara za satne koncentracije. Slično je i sa Azot dioksidom, dok za praškaste PM čestice još nema informacija sa Mjerne stanice u realnom vremenu.

Smog se u gradu vidi golim okom uz neprijatni miris koji je najviše posledica sagorjevanja uglja iz TE Pljevla, mnogobrojnih individualnih ložišta, kao i prilikom samozapaljenja uglja u rudničkim kopovima. Kada sagorevaju fosilna goriva, oslobađaju se sumpor, azot i vodonik koji sa kiseonikom stvaraju jedinjenja poznata kao oksidi. 

Visoke koncentracije Sumpor dioksida prethodnog dana su zabilježene u vremenu od 14 časova pa do ponoći. Posebno su bile visoke u 17 časova kada su iznosile 315,4 mikrograma po metru kubnom.

U toku današnjeg dana visoke koncentracije SO2 su zabilježene u vremenu od 14 časova pa do 18 časova. Ono što je praksa je da se visoke koncentracije SO2 dešavaju obično u poslepodnevnim časovima.

Najveća koncentracija SO2 javlja se u gradskim sredinama i velikim industrijskim centrima. Sumpor dioksid se prema sluzokoži očiju i sluzokoži respiratornog sistema ponaša kao jak iritant, a u ljudski organizam se unosi disanjem. Udisanjem malih koncentracija SO2 (0,02 mg/l) nadražuju se respiratorni putevi, najčešće gornji, dok kod asmatičara može da se smanji funkcija pluća. Udisanjem većih koncentracija (od 0,1 mg/l)  javljaju se ozbiljnija zapaljenja sluzokože disajnih organa i odvajanje površinskog sloja epitela. U reakciji sa drugim jedinjenjima u vazduhu stvaraju se sitne sulfatne čestice koje dospijevaju u pluća i tamo se nagomilavaju oštećujući membrane alveola čime se smanjuje kapacitet pluća, prodiru u krvotok i u limfni sistem, a u nekim slučajevima mogu dovesti i do smrti. Naučno je dokazano da se organizam nakon dužeg vremena izlaganja povišenim koncentracijama SO2 navikne na njega, pa čovek ne oseća nikakve smetnje, ali trajne posledice ostaju.