„Koliko je mučna, i bijedna, i loše skrivena institucionalna bolećivost prema svima, samo ne Srbima, pokazuje i činjenica da je sasvim nedavno neopaženo prostrujala vijest da je Više tužilaštvo u Podgorici ocijenilo da govor novinarke „Gradske TV”, Mirke Dević, u kome Srpsku pravoslavnu crkvu i sve njene vjernike cinično i ironično oslikava kao otpadnike od hrišćanstva i organizovanu kriminalnu grupu vičnu najtežim zločinima i kriminalu — ne sadrži elemente krivičnog djela govora mržnje.“

NVO „Mi znamo ko smo” oštro osuđuje neprofesionalnu, nepravednu i besramnu odluku Ombudsmana Crne Gore da skaredni i uvredljivi pojam „posrbica” ne ocijeni kao govor mržnje
Ova odluka je pokazatelj, sada već tradicionalne neosjetljivosti državnih institucija Crne Gore prema nacionalnim pravima i osjećajima Srba, kojom se, na najbestidniji način, vrijeđa kako nacionalno, tako i lično dostojanstvo svih pripadnika srpskog naroda u Crnoj Gori. Ovakvim postupanjem, država Crna Gora soli ranu koju su dvostruki aršini ostavili na duši svakog Srbina koji u njoj živi, delegitimišući time svoje institucije i produbljujući mučan utisak da su u Crnoj Gori, ipak, neki građani jednakiji od drugih.
Pošto je Ombudsman konstatovao da se u Skupštini Crne Gore, u kontekstu različitih „debata od opšteg interesa” uporebljavaju pejorativne kvalifikacije poput: „milogorci”, „litijaši”, „sekta, a ne crkva”, „kriminalci”, „teroristi”… i „drugi uvredljivi termini” — ali, naravno, nije konstatovao da je iko ikoga ikad nazvao, recimo — poturicom — niti da je pomislio da je to normalno, jer svi znamo, i moramo znati, da nije — ostaje nam prostor da zamislimo sličnu situaciju, bijes medija, NVO sektora i međunarodnih partnera da se ipak desilo, da je nekim slučajem, pripadnik bošnjačkog naroda u Crnoj Gori, oslovljen ovim uvredljivim terminom.

Koliko je mučna, i bijedna, i loše skrivena institucionalna bolećivost prema svima, samo ne Srbima, pokazuje i činjenica da je sasvim nedavno neopaženo prostrujala vijest da je Više tužilaštvo u Podgorici ocijenilo da govor novinarke „Gradske TV”, Mirke Dević, u kome Srpsku pravoslavnu crkvu i sve njene vjernike cinično i ironično oslikava kao otpadnike od hrišćanstva i organizovanu kriminalnu grupu vičnu najtežim zločinima i kriminalu — ne sadrži elemente krivičnog djela govora mržnje.
Naravno, i dok ne postoji bilo kakav prestup u tome da jedan poslanik Srbe u Crnoj Gori nazove „nepravim Srbima — posrbicama”, niti u tome da novinarka brutalno vrijeđa njihovu Crkvu — postoji stalna, neoboriva pretpostavka, da su Srbi — krivi. Kada prepoznamo tuđu nepravdu, onda smo krivi što smo je prepoznali, kad se njoj odupremo, tada smo krivi što se odupiremo. Kada pomenemo zločine drugih, onda smo krivi što svojim sjećanjem narušavamo međuetnički sklad. Tako je danas i najveći sin srpskoga naroda Crne Gore, Petar II Petrović Njegoš kriv što je napisao „Gorski vijenac”. Kriv je on, a sa njim i svi mi koji ga nosimo u srcu. U njegovo se ime moramo izvinjavati, a njegova djela prećutkivati. Tako u današnjoj Crnoj Gori Srbin može biti kriv i kad je besmrtan, a kriv je i kad je nevin. U svakom slučaju, očigledno i dalje — građanin drugog, ili trećeg reda.

NVO MI ZNAMO KO SMO