Prvi šef srpske diplomatske misije u Podgorici danas je predsjednik Demokratske stranke. Drugi je nekadašnji jugoslovenski ministar i ambasador, ali i bivši fudbaler Crvene zvezde. Uprkos takvim karijerama, postavljanje njihovog naslednika izazvalo je najviše pažnje. Njegov radni rezime proizvodi efekat kao kaleidoskop – sve zavisi od ugla posmatranja.

Nakon dva Zorana, Lutovca i Bingulca, treći ambasador Republike Srbije u Crnoj Gori od uspostavljanja diplomatskih odnosa 22. juna 2006. godine postao je Vladimir Božović. Procedura njegovog naimenovanja i dobijanja agremana nije tekla skroz glatko, s obzirom da je ovaj rođeni Nikšićanin morao da dobije otpust iz crnogorskog državljanstva prije stupanja na diplomatsku funkciju. Prema dostupnim informacijama u pitanju je koloritna ličnost bogate biografije.

Zavidno obrazovanje, Hag i Ibarska magistrala

U gradu pod Trebjesom završio je osnovnu i srednju školu, a diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu. Magistarske studije završio je u Novom Sadu na temu „Korupcija i antikorupcijska svijest sa posebnim osvrtom na policiju“, da bi u prvoj polovini ove godine doktorirao na Fakultetu bezbjednosti Beogradskog univerziteta na temu „Integritet policije i korupcija u policiji u Srbiji“. Pored toga završio je Višu školu unutrašnjih poslova u Zemunu (sadašnja Kriminalističko-policijska akademija), gdje je bio predsjednik Saveza studenata između 1991. i 1993. godine. Govori engleski jezik, služi se italijanskim. Advokatski zanat pekao je u Beogradu i Milvokiju, a jedno vrijeme bio je zaposlen u kancelariji poznatog advokata Borivoja Borovića.

Advokatsku kancelariju „Božović“ otvorio je 1997. sa svega 27 godina. Među bitnim angažmanima ističu se zastupanje prvog optuženika pred Haškim tribunalom Dušana Tadića i porodica nastradalih u nesreći na Ibarskoj magistrali 3. oktobra 1999. godine, kada su u pokušaju atentata na opozicionog političara Vuka Draškovića poginuli pripadnici SPO i članovi obezbjeđenja Veselin Bošković (brat Draškovićeve supruge Danice), Zvonko Osmajlić, Vučko Rakočević i Dragan Vušurović, mahom ljudi iz Crne Gore.

U više slučajeva bio je pravni zastupnik Srpske pravoslavne crkve i njene eparhije Mitropolije crnogorsko-primorske, pa se njegovo postavljanje na mjesto ambasadora tumači i kao želja zvaničnog Beograda da ima sposobnog posrednika u kontaktima sa ovdašnjim crkvenim autoritetima predvođenim mitropolitom Amfilohijem, sa kojim je Božović dugo bio u dobrim odnosima.

Trougao politike, religije i resora bezbjednosti

Božović pokazuje izoštren politički akumen – ili političko kameleonstvo ako se pitaju njegovi protivnici u Srbiji – održavajući odlične veze i kontakte sa srpskim vlastima nakon smjene režima Slobodana Miloševića. Svojevremeno bio je u Srpskom pokretu obnove Vuka Draškovića, a danas je član Glavnog odbora vladajuće Srpske napredne stranke Aleksandra Vučića, čiji savjetnik za regionalnu saradnju i odnose sa vjerskim zajednicama je bio u periodu od 2015. do 2017. godine.

Posjeduje veliko radno iskustvo u srpskom Ministarstvu unutrašnjih poslova. Radio je kao generalni inspektor Odjeljenja za javnu bezbjednost za vrijeme prve Koštuničine vlade, kada je ministar policije bio Dragan Jočić (čiji su preci iz okoline Danilovgrada) i kao šef odjeljenja Koordinacionog centra za Kosovo. Potom je bio državni sekretar u tom resoru tokom mandata predsjednika vlade Ivice Dačića (istovremeno i ministra) i nakratko Nebojše Stefanovića nakon izbora 2014. godine. Više puta angažovan je kao savjetnik ministra unutrašnjih poslova.

Osnivač je fonda Petar II Petrović Njegoš i Centra za strateške projekte.

Uz Vladimira Božovića pojedini srpski mediji vezuju opis „kontroverzan“. Smatran je čovjekom od povjerenja Dragana Jočića koji je obavljao delikatne poslove u MUP-u i policiji, posebno u istragama ubistava sa političkom pozadinom i obračuna tada skoro pa svemoćnih kriminalnih klanova. Važnu ulogu imao je ponovo nakon što su SNS i SPS preuzele vlast.

U kumovskim je vezama sa odbjeglim biznismenom Duškom Kneževićem, čije izručenje iz Londona Crna Gora očekuje od britanske vlade. Protiv Kneževića je podignuto nekoliko optužnica zbog krivičnih djela koja se odnose na navodne višemilionske malverzacije, stvaranje kriminalnih grupa, pranje novca, utaju poreza i zloupotrebu položaja u privrednom poslovanju. Zbog svega navedenog moglo se pročitati da je postojanje dvojnog državljanstva bio samo pogodan izgovor dok je iza kulisa trajalo političko i diplomatsko nadgornjavanje srpskih i crnogorskih vlasti oko Vučićevog odabira novog ambasadora, koji nije naišao na jednoglasno odobravanje čak ni unutar SNS.

Na novom radnom mjestu Božovića čeka dosta izazovnih zadataka. Branka Milić, koja je prvostepenom presudom u slučaju pokušaja terorizma na dan izbora 2016. osuđena na tri godine zatvora, već duže od godinu nalazi se u Ambasadi Srbije. Pokušaće da izgladi odnose Aleksandra Vučića i unutar SPC vrlo uticajnog mitropolita Amfilohija koji su u mimohodu po pitanju Kosova, da umiri pojedine opozicione partije nezadovoljne odnosom Beograda prema pitanju prava Srba, doprinese prekidu upadljivog izostanka zvaničnih posjeta Vučića Crnoj Gori i Mila Đukanovića Srbiji, a tu je i slučaj osuđenog Svetozara Marovića koji godinama izbjegava služenje zatvorske kazne liječeći se u srpskoj prijestonici…

Takođe, nameće se pitanje imovine SPC u Crnoj Gori u slučaju da u Skupštini bude usvojen Zakon o slobodi vjeroispovijesti ili uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica.