Sjedinjene Države su odobrile 1,2 milijarde dolara u grantovima za dva planirana sistema za direktno hvatanje ugljen-dioksida iz vazduha i njegovo skladištenje. Kompanije koje vode ove projekte u Luizijani i Teksasu imaju zadatak da dostignu kapacitet uklanjanja milion tona godišnje i da taj gas s efektom staklene bašte trajno pohranjuju duboko pod zemljom.

Tehnologija prikupljanja i skladištenja ugljenika (CCS) je u povoju, daleko od profitabilnosti. Postojeća rješenja, tačnije ona koja uopšte funkcionišu, ne pokazuju dovoljnu efikasnost. Tržište sekvestracije ugljen-dioksida na izvoru emisija, u industrijskim postrojenjima, još je nerazvijeno. Situacija je još teža za investitore u direktno hvatanje iz vazduha (DAC), jer se muče da nađu finansiranje, budući da uklanjanje ugljenika (carbon removal) samo troši novac i ne donosi zaradu.

Zagovornici ove koncepcije vjeruju da će doći do promjene kada poraste potražnja za sintetičkim gorivima. Ona se proizvode od uhvaćenog CO2. Ugljenik se može koristiti u brojnim industrijama, na primjer u proizvodnji vodonika ili čak dijamanata i votke.

Treći i najlakši način sekvestracije CO2 je uvećavanje količine ugljenika u zemljištu, preko fotosinteze, što se postiže održivom poljoprivredom i šumarstvom.

Kritičari nazivaju CCS izgovorom za industriju fosilnih goriva da nastavi da pumpa naftu, gas

Međuvladin panel za klimatske promene (IPCC), tijelo Ujedinjenih nacija, zalaže se da se DAC tehnologija iskoristi za dugoročno skladištenje radi ublažavanja klimatskih promjena. Sjedinjene Države su odlučne da pobijede u novoj trci sa Evropskom unijom u podršci takvim investicijama i njihovom privlačenju.

Kritičari kažu da javna sredstva treba trošiti na tranziciju ka čistoj energetici i druge oblike dekarbonizacije, i optužuju industriju fosilnih goriva da podržava i razvija rješenja za hvatanje, upotrebu i skladištenje ugljenika (CCUS) samo da bi imala izgovor da nastavi da proizvodi naftu, gas i petrohemijske materijale.

Koncentracija ugljen-dioksida u atmosferi konstantno raste, što je glavni pokretač globalnog zagrijavanja, ali udio tog gasa u vazduhu je neuporedivo manji nego u emisijama iz industrijskih ložišta. Postavlja se i pitanje gdje i kako trajno zarobiti milijarde tona CO2, jer može da procuri i ponovo izađe u atmosferu. Dalje, pri sagorijevanju sintetičkih iliti e-goriva se ponovo oslobađa ugljen-dioksid.

Naftni gigant preko zavisne firme predvodi jedan od dva odabrana projekta

Ministarstvo energetike u Vašingtonu je upravo proglasilo prva dva pobjednika iz svog programa i, osim toga, dodijelilo brojne grantove za istraživanja i studije iz svoje kase za DAC, od 3,5 milijardi dolara. Saopštilo je da namjerava da preostala dva čvorišta odabere sledeće godine.

Konzorcijum koji dobija do 602 miliona dolara zapravo je pod vođstvom firme 1PointFive, čiji je vlasnik naftni gigant Occidental Petroleum, koji se rebrendirao u Oxy. Partneri su joj kanadski Carbon Engineering i američko-australijska kompanija za inženjering WorleyParsons, skraćeno samo Worley. Zajedno grade South Texas DAC Hub.

U kompleksu u okrugu Kleberg će se sekvestrirani gas s efektom staklene bašte utiskivati dublje od tri kilometra ispod zemlje, gdje bi trebalo i da ostane. Zamisao je i da se na istoj lokaciji u južnom Teksasu pohranjuje i CO2 iz industrijskih postrojenja postavljenih duž obale Meksičkog zaliva.

Oba čvorišta će se napajati strujom iz obnovljivih izvora

Drugi korisnik, Project Cypress DAC Hub, u razvoju je na jugozapadu Luizijane. Moći će da povuče između pola milijarde i 600 miliona dolara.

Projekat je pokrenula privatna neprofitna naučna organizacija Batelle Memorial Institute iz Kolambusa u Ohaju, sa kompanijama Climeworks i Heirloom Carbon Technologies. Climeworks upravlja najvećim svjetskim pogonom za CCS na Islandu, gdje se uhvaćeni CO2 mineralizuje, praktično pretvara u kamen, a prema toj varijanti se orijentiše i Heirloom.

Za oba projekta je planirano da se napajaju strujom iz obnovljivih izvora, a cilj je da se dostigne godišnji kapacitet od milion tona uhvaćenog CO2. Investitori u South Texas DAC Hub su objavili da namjeravaju da  na lokaciji naprave još 29 istih pogona za uklanjanje ugljenika. Takođe, procijenili su da tamošnji geološki rezervoar može da primi ukupno tri milijarde tona.

Navedena dva čvorišta će, kako je saopšteno, imati ukupno pet hiljada zaposlenih. Ni jedno ni drugo nije namijenjeno povećavanju učinka u eksploataciji nafte (enhanced oil recovery – EOR). Riječ je o utiskivanju u tlo ispod naftnog polja koje je pri kraju životnog vijeka, kako bi preostalo crno zlato lakše izašlo.