Pravoslavna crkva 8. novembra slavi praznik Svetog Dimitrija Solunskog, u narodu poznat kao Mitrovdan, u znak sjećanja na stradanje i smrt tog svetitelja.

On je zemaljski život okončao u tamnici 306. godine kao borac za hrišćansku vjeru, a do kraja života ostao je solunski vojvoda.

Dimitrije je rođen u Solunu u trećem vijeku za vrijeme cara Maksimilijana (240-310), koji ga je postavio za vojvodu, nadajući se njegovoj odanosti u progonu hrišćana. Kada je od cara dobio naređenje da progoni hrišćane, on se na to nije obazirao već je javno propovijedao hrišćanstvo.

Cara su obavijestili o neposlušnosti Dimitrija, koji je preobraćao narod u hrišćanstvo. Dimitrije je javno, pred carem, priznao da je primio Hristovu vjeru, zbog čega ga je car utamničio. U tamnici je mučen i pogubljen.

Prema predanju, u zatvorskoj ćeliji ubili su ga vojnici, koji su ga zatekli u molitvi. Oni su ga iz daljine gađali kopljima, jer nisu smjeli da mu priđu.

Solunski hrišćani su ga tajno sahranili, a na mjestu njegovog groba kasnije je podignuta crkva. Sveti Dimitrije je proglašen zaštitnikom grada Soluna.

„ČUDOTVORNA SNAGA MOŠTIJU“

Crkveni spisi navode da se Sveti Dimitrije mnogo puta javljao i spasavao grad od zemljotresa i nesreća. I danas se vjeruje da je čudotvorna snaga njegovih moštiju izliječila mnogobrojne bolesnike. Vjeruje se i da pomaže svakome ko prizove njegovo ime.

Prema narodnom predanju i žitijima svetaca, Dimitrijev grob je odisao bosiljkom i smirnom, pa je zato taj svetac nazvan Mirotočivi.