Piše: Vladimir Pavićević, direktor Društva za istraživanje politike i političke teorije

Odluka Glavnog odbora SNP-a da učestvuje u manjinskoj vladi u kojoj bi ključne političke ličnosti bili Dritan Abazović i Vladimir Joković najviše bi zabrinula Mila Đukanovića. On je to i javno pokazao kada je skupštinsku odluku da se lokalni izbori u Beranama i Ulcinju odlože na dva mjeseca vratio na ponovno odlučivanje iako su prethodno upravo njegovi poslanici uz njegovu instrukciju glasali za tu odluku.

Uočivši da je stvorena atmosfera različitih pritisaka na SNP sa svih strana, Milo je iskoristio dio svoje sada već skromne “municije” da na SNP krene napadom preko izbora u opštini Berane u kojoj Jokovićeva stranka ima najjači odbor. Pomislivši da je zbog najave ulaska u manjinsku vladu SNP postao ranjiv iznutra, Milo je ovim potezom pokušao da odvrati liderstvo i članove SNP-a od odluke da budu dio sledeće crnogorske vlade.

Milov je interes da SNP ne bude dio nove manjinske vlade jer bi u vladi u kojoj DPS ne bi imao ni jednog svog člana najmanje trećinu članova činili predstavnici SNP-a, a time i kompletne koalicije Za budućnost Crne Gore čiji je Jokovićeva stranka bila konstituent na izborima 30. avgusta. I Demokratski front i sve druge članice koalicije Za budućnost Crne Gore bi posredno, preko SNP-a, bili zastupljeni u toj vladi, što bi Milu samo pojačavalo zabrinutost.

To dalje znači da bi u manjinskoj vladi na čijem bi čelu bio Dritan Abazović i čiji bi prvi potpredsjednik bio Vladimir Joković uticaj stranaka koje se u crnogorskoj politici legitimišu kao srpske bio veći ne samo u odnosu na bilo koju Milovu vladu prije velike avgustovske pobjede iz 2020. godine, nego čak i u odnosu na Krivokapićevu vladu. Zato bi učestvovanje SNP-a u novoj vladi bio korak naprijed i za SNP i za Demokratski front.

Kada se tome doda da dogovor Abazovića i Jokovića o manjinskoj vladi podrazumijeva i da će predsjednik crnogorske skupštine biti neko od potpredsjednika SNP-a, a najvjerovatnije Danijela Đurović, to dodatno snaži argument da je, ako ovu temu želimo da tumačimo objektivno i racionalno, i sa stanovišta posebnih interesa SNP-a i DF-a i sa stanovišta opšteg interesa dobro da Glavni odbor SNP-a odluči da budu dio nove manjinske vlade.

Vlado Joković je više puta ponovio da Srbi treba da budu dio svake buduće crnogorske vlade. To je poruka koja dodatnu ruši onu lažnu kulturnu matricu Milovog multikulturalizma u Crnoj Gori po kojoj su Srbi usamljeni na jednoj, a svi drugi zajedno na drugoj strani. Izborom Jokovića, koji za sebe kaže da je Srbin, za prvog potpredsjednika vlade i Danijele Đurović za predsjednicu crnogorske skupštine dobili bismo vlast u kojoj bi Srbi imali veliki uticaj, a koju bi sa Srbima činili politički predstavnici svih vjera i nacija u Crnoj Gori.

Upravo je to slika koja Mila ostavlja bez bilo kakve mogućnosti da pokuša da dalje snaži svoj uticaj u crnogorskoj politici i koja njegovo političko penzionisanje postavlja kao njegovu jedinu racionalnu mogućnost. Posledica ovakvog slijeda događaja je da najkasnije na proljeće iduće godine Milo neće biti kandidat ni za šefa DPS-a na kongresu koiji će tada imati u stranci ni za predsjednika države na izborima koji nam tada slijede. I to je odlična vijest.

Svako ko danas nagovara ili ubjeđuje ili vrši bilo kakvu vrstu pritiska na Vlada Jokovića ili na bilo koga u SNP-u da odustanu od učešća u manjinskoj vladi, taj svjesno ili nesvjesno radi za lični interes Mila Đukanovića. Milovim imenovanjem Dritana za mandatara, kruna glavnog favorita zapada simbolički je sa Mila prenijeta na Abazovića i taj momenat je slika potpunog gubitka Milovih uporišta na zapadu.

Bilo bi suludo da se usled neinformisanosti ili nemogućnosti realnog sagledavanja aktuelnih prilika crnogorske politike sada iznutra pomaže MIlu tako što bi se SNP spriječio da bude u manjinskoj vladi. Zato i Strahinja Bulajić kao predsjedavajući u crnogorskoj skupštini treba što prije da zakaže sjednicu, da se Danijela Đurović izabere za predsjednicu i da se otvori rampa i otklone prepreke ka formiranju nove manjinske vlade.

I još jedna stvar treba da je jasna. To što je Milo dao mandat Dritanu pokazuje koliko je on slab, jer je bio primoran to da uradi. To je slika političara koji ne raspolaže dobrim potezom za svoju stranku i za kojega nema dalje perspektive u crnogorskoj politici. Sve da je bio i najbolji, trideset godina je bilo previše.

Potpuno je suprotno sa DF-om. Kontruktivnim djelovanjem u procesu formiranja manjinske vlade DF sebi otvara put za mnogo snažniji uticaj na formiranje vlade nakon izbora iduće godine. Pravi je momenat za potez DF-a koji bi glasačima centra pokazao da je ta politička formacija veoma zainteresovana i za najveći broj tih, umjerenih glasova. Momenat za to je savršen jer bi se takvom odlukom DF-a poklopili i posebni interesi te političke strukture i opšte dobro građana Crne Gore.